To już było, ale jako się rzekło, chcę, żeby były wszystkie razem.
.
Twoja mała postać
na nocnym dworcu,
zatonęła w moim sercu
bez ratunku.
Ramiona pochylone,
potrafią ogarnąć nieskończoność
i dźwignąć,
i złożyć w podarunku.
Ja nie umiem kochać,
jak Ty mnie.
Nie oddam Ci nigdy,
co mi ofiarowałaś.
Zabiorę tylko ze sobą
Twoją miłość,
zabiorę Twoją małą postać
w moim sercu.
Na zawsze zapamiętam
uśmiech,
słowa,
łzy,
imię Twoje,
Mamo.
1979
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz